Voorbeelden

Voorbeeld van een leesautobiografie (Yoni Leleux)

Lezen of niet lezen door de jaren heen

Een doorgewinterde lezer ben ik nooit geweest, maar toch zal ik het nooit als straf beschouwen om van een boek te genieten. Zou ik minder sporten en dus meer tijd hebben voor andere zaken, zou lezen daar zeker deel van uitmaken. Ontspanning in mijn woordenboek is namelijk een rustig muziekje opleggen, een boek nemen , uiteraard erin lezen en je neerploffen in een zitzak.
Hier volgt mijn super bloedstollende leesgeschiedenis.
Mijn eerste, zware roman zal toch wel "Plop en agent Smal" geweest zijn. Naast de verhaaltjes van klas pop Jules werden er me iedere avond één-minuutverhaaltjes voorgelezen. Ik was of heel misschien ben nog steeds in de ban van Samson & Gert. Ik had daarom al hun strips en dvd's. Hierin beleefden ze allemaal avonturen die voor kleine spruiten zoals mij waanzinnig gaaf waren. Uitgenomen de één-minuutboekjes van Plop, las ik op mezelf de gewone boekjes van Plop. Dankzij de "Dag Jules!"-boekjes die me eveneens werden voorgedragen door juf Mireille of door mama, kreeg ik literatuur op zijn best als pap in de mond gegeven.
Toen ontdekte ik dat lezen niet alleen stripboeken waren van "Jommeke", maar ook dikkere boeken. Zo ben ik, dankzij een goeie vriendin, begonnen met het lezen van de "Ulysses Moore"-serie. Ik was verzot op deze boeken, want beeld je het volgende eens in. Jij en jouw tweelingbroer verhuizen naar het stadje Kilmore Cove in Cornwall, het zuidwesten van Engeland. Je verhuist naar een gigantische, mysterieuze villa genaamd "Villa Argo". Je leert een jongen van het dorp kennen die later je beste vriend wordt en samen gaan jullie op avontuur. Het huis heeft namelijk talloze geheimen. Er bevinden zich immers tijdsdeuren in het landhuis. Deze tijdsdeuren zijn beter gekend als deuren waarmee je naar het verleden en andere dergelijke plaatsen kunt gaan. Deel één wat bestaat uit zes boeken heb ik zeker twee keer gelezen. Zo fenomenaal vond ik deze boeken, maar toen op die wondermooie kerstavond gebeurde het onverwachte.
Toen hebben mijn lieve mama en papa me één van de beste boeken ooit gegeven. Namelijk het boek " De Marbello Diamanten" van Marc de Bel en Guy Didelez. Daarnaast was ik mijn fase waarin ik verzot was op lezen nog niet ontgroeid. Het hoogtepunt immers kwam niet veel later. Door een of andere sinistere reden kwam ik in aanraking met "Harry Potter". Toevallig kwam ik tot de ontdekking dat mijn buurvrouw de 7-delige reeks had liggen. Toen ik bij haar op bezoek was, verschoot ik me een bult. Ik hoorde dat de boeken smeekten om gelezen te worden. Ik gehoorzaamde en heb ze één voor één verslonden in een mum van tijd.
​
Op zolder heeft papa een immense verzameling Suske & Wiske-stripboeken staan. Ik moet een confessie doen. Het fascineert me keer op keer hoe ze een avontuur voorgeschoteld krijgen en erop uitgaan. Vaak vertoef ik in de wachtkamer bij de dokter om me te laten onderzoeken voor een of andere banale, acute ziekte. Dan durf ik wel een strip of twee meenemen om te bewonderen. Met de echt serieuzere boeken ben ik pas in contact gekomen dankzij het middelbaar. Ik was er onmiddellijk voor te vinden om een roman uit te kiezen. Zo heb ik volgende, best bijgebleven, boeken gelezen: "Pitbull - Luc Deflo", "Afscheid van Arthur - Agave Kruijssen", "De poort naar 2221 - Katie Velghe", "Sprakeloos - Tom Lanoye" en "Augustus - John Edward Williams".
Evenzeer gefascineerd door de bombastische verhalen uit de lessen Grieks, ben ik in aanraking gekomen met Homeros. Zo heb ik vele prachtige passages uit de "Ilias van Homeros, wrok in Troje" gelezen. Niettemin heeft de Griekse mythologie, in het algemeen, me tevergeefs kunnen ontlopen. Zin in een imposant verhaal? U weet mij te vinden!
Om dit, hopelijk, mooie werk af te ronden, sluit ik af met mijn befaamde top 5:
5) Het Eiland van de Maskers, Ulysses Moore - Pierdomenico Baccalario
4) Augustus - John Edward Williams
3) De Marbello Diamanten - Marc de Bel en Guy Didelez
2) Pitbull - Luc Deflo
1) Afscheid van Arthur - Agave Kruijssen
! Ontbreken: leesniveau en slot !

Voorbeeld van een structureel-analytisch verslag (Anouk Lebegge)

Het is Muis

'Het is Muis' is het kortverhaal dat ik gekozen heb. De auteur, Sanneke van Hassel, start haar verhaal in medias res. Je komt als lezer terecht in het midden van het verhaal. Dit is een bewuste keuze, je komt niet meteen alles te weten over de personages of de ruimte. Het is dus de bedoeling dat je verder gaat lezen en zo meer te weten komt over dergelijke zaken.
​
De korte inhoud
Het verhaal gaat grotendeels over de koppigheid van het kind. In het begin wordt er een voorleesmoment voor kleuters beschreven. De kleuters zitten in het kinderdagverblijf en hebben begeleidende juffrouwen. Fee, een kleuter die heel goed weet wat ze wil, maakt het graag moeilijk voor de juffrouwen. Ze doet vervelend en luistert niet. Haar volgende zet is haar verstoppen in de bezemkast . Het ik-personage kan hier niet mee om en sluit de deur van de bezemkast. Het kan geen kwaad, denkt ze. Verkeerd gedacht! Na een tijdje merken de anderen dat Fee weg is. Het ik-personage verzwijgt dat Fee in de kast zit. Kort hierna komt mevrouw Le Noble, de moeder van Fee, haar dochter ophalen. Doordat Özkan, de poetsman, zijn muts vergat en dus de bezemkast moet openen komt de aap uit de mouw. Fee ligt bewusteloos op de grond door een te groot gehalte aan chloor in haar longen...
De personages
Het ik-personage, waarvan de exacte naam onbekend is, is de protagonist. We weten wel dat het personage een vrouw is. Ze is medewerkster bij een kinderdagverblijf. Ze is koppig en wilt altijd haar gelijk halen. Daardoor doet ze stomme dingen en loopt het mis.
Fee, de kleuter van drie, komt uit de rijke familie 'Le Noble'. Ze is verwend en luistert niet. Ze heeft een groot gedacht en doet enkel waar ze zin in heeft. Daardoor komt ze ook in de problemen. In dit verhaal is ze de tegenspeelster van het ik-personage, de antagonist.
Suraya is ook een medewerkster. Ze is van origine Hindoese en spreekt niet goed Nederlands. Ze is een bezorgd type en weet niet waar haar hoofd staat. Ze is een nevenfiguur.
Janny is verantwoordelijk voor de voorleesmomenten. Ze is doof, maar daar merk je niets van als ze aan het voorlezen is. De kinderen zijn dol op haar. Aan de andere kant is ze niet vaak aanwezig, dus ze kent de medewerkers niet zo goed. Ze is ook een nevenfiguur.
Mevrouw Le Noble is de moeder van Fee. Ze heeft het hoog in haar bol en denkt dat ze hoger staat dan de anderen. Ze maakt van alles een drama en geeft altijd de anderen de schuld.
De ruimte en de tijd
Het verhaal speelt zich af in een kinderdagverblijf. Het is er niet zo gezellig. Enkel door één bepaalde kleur aan de muren, wordt er wat sfeer gebracht. Tijdens het verhaal, regent het de hele dag door. Dit zorgt voor een kille, koude omgeving. Gedurende het voorleesmoment dat wordt beschreven, creëren ze een beetje warmte.
De vergelijking vertel- en vertelde tijd is een groot verschil. De verteltijd of de leestijd is 15 minuten maximum. De vertelde tijd daarentegen, is veel langer. Er wordt een volledige dag van 's morgens tot 's avonds beschreven.
Thema en titelverklaring
Het thema van dit kortverhaal draait rond de koppigheid van een kind. Het kind in dit geval, is Fee. De mensen rondom haar kunnen hier niet mee om. Ze loopt altijd weg en verstopt haar overal. Dit is in haar eigen nadeel.
De titel 'Het is Muis' kan hieraan gelinkt worden. Een muis staat voor een snel en sluw diertje dat zich overal verschuilt. Fee wordt dus vergeleken met een muis.
Het einde
Bij een kortverhaal is er meestal een open einde. In dit geval is dat ook zo. Het eindigt met een gedachte van het ik-personage. Ze denkt na over hoe ze de situatie beter had kunnen aanpakken. De lezers kunnen het verhaal elk op een verschillende manier interpreteren. Men spreekt dan ook van een polyinterpretabel verhaal.
Persoonlijke mening
Persoonlijk vind ik dit geen mooi kortverhaal. Het is eerder een vreemd verhaal. Er wordt bijna nergens een link gelegd met de echte wereld van een kinderdagverblijf. Ook de gebeurtenissen lijken zo vals. Het ik-personage voert foute handelingen uit, naar mijn mening. Ik zou dit verhaal niet aanraden.
! Geen slot, stijl te amicaal, weinig analyse !

Voorbeeld van een leeservaringsverslag (Robin Baeteman)

Pieter Aspe - De zevende kamer

​Bij het lezen van de achterflap werd ik direct geïnteresseerd in het boek, want het was perfect geschreven. Ook het thema sprak mij redelijk aan. Het was een boek van Pieter Aspe en het ging dus (zoals gewoonlijks) over een heel ingewikkelde moordzaak, die maar niet opgelost leek te worden. Ik had heel hoge verwachtingen en begon vol vertrouwen aan het boek. Ik had me duidelijk ook niet vergist. Toen ik het boek begon te lezen, kon de auteur me steeds blijven boeien. Dat kwam ook vooral doordat er genoeg afwisseling was tussen humor was en tussen meer spannende onderwerpen en ook doordat het boek heel licht geschreven was.
Doorheen het verhaal kon de auteur ook een soort sympathie kweken voor de dader van de moorden, terwijl hij toch wel gruwelijke dingen had gedaan. Dat toont hoe goed Pieter Aspe is als schrijver. Er gebeurde ook zeker voldoende in het boek om te blijven lezen, want naast de moordzaak ging het boek ook nog over andere onderwerpen, zoals verraad.
Het boek was ook duidelijk gestructureerd. Het verhaal was chronologisch uitgeschreven en daardoor was het dus makkelijk te volgen. Ook de tijdsprongen waren makkelijk te volgen. De titel 'De zevende kamer' zet de lezer van het boek wel een beetje op het verkeerde been. Het boek ging eigenlijk voornamelijk over de moordzaak, terwijl die titel er niet echt iets mee te maken had. Het verhaal speelde zich vooral af in Brugge en Blankenberge, ik kende de plaatsen dus waar het zich afspeelde wat ook leuk was. Ook vind ik dat de omgeving en de personages een goeie sfeer creëerden die goed bij het verhaal pasten. Het speelde zich voornamelijk af in een bordeel met achterdochtige personages, waardoor je een koele, verraderlijke sfeer kreeg.
​
Als laatste heeft het boek ook een open einde. Je komt wel te weten wie de dader van de moorden is en waarom hij het gedaan heeft, maar je komt niet te weten wat er daarna met hem gebeurt en wat zijn straf is. Dat vind ik eerlijk gezegd wel een beetje jammer.
Doordat de sfeer goed zat en het ook heel goed geschreven was, zou ik het boek dus zeker kunnen aanraden.

Voorbeeld van literatuuractualiteit (Zoé Pieron)

Voor deze opdracht heb ik "Wil" van Jeroen Olyslaegers gekozen. In 2017 won het boek de Fintroliteratuurprijs. Dit is een Belgische literatuurprijs voor de Nederlandstalige literatuur. Bij de wedstrijd wordt een jury samengesteld die een longlist maakt van mogelijke winnaars. Daarna worden er vijf boeken uit die lijst gekozen en die belanden zo op de shortlist. Na enkele rondes wordt de winnaar bekend gemaakten dit jaar was dit Jeroen Olyslaegers.Jeroen Olyslaegers is een Vlaamse schrijver die geboren is in Mortsel. Oorspronkelijk was hij theaterauteur. Hij studeerde Germaanse filosofie aan de UFSIA-UIA. Later werkte hij in het documentatiecentrum van Louis Paul Boon. Zijn bekenste romans zijn "Wij", "Winst" en "Wil". Hij won niet alleen met het boek Wil een prijs. Hij kreeg ook de Arkprijs van het Vrije Woord. Dit is een prijs die een schrijver krijgt, omdat hij zich actief inzet voor de vrijheid van het denken van een individu."Wil" is een oorlogsboek. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Antwerpen, waar geweld en wantrouwen botvieren. Temidden van de chaos tracht Wilfried Wils, hulpagent en schrijver in wording, te overleven. Aan elk oorlogsverhaal hangt onlosmakelijk een liefdesverhaal vast en zo heb je ook in dit verhaal de moeilijke liefde tussen Wilfried en de bevallige Yvette. Overigens heb je nog de verhaallijn van het kat-en-muisspel tussen Yvette's broer Lode, een bondgenoot van de Joodse gemeenschap en Wilfrieds mentor Nijdig Baardje, die alle Joden wil laten vermoorden. In het hele gebeuren wisselen de verhalen continue, maar toch is steeds de bedreiging voor de Joden voelbaar.Vorige jaren waren dit de grote winnaars van literatuurprijzen:2015

• Gouden Boekenuil: Mark Schaevers - Orgelman
• Prijs van de Lezersjury: Nina Weijers - De consequenties

2016

• Fintro Literatuurprijs: Hagar Peeters - Malva
• Prijs van de Lezersjury: P.F. Thomése - De Onderwaterzwemmer

2017

• Fintro Literatuurprijs en Prijs van de Lezersjury: Jeroen Olyslaegers - WIL